SOWA OPAC : Katalog

145399

Książka

W koszyku

oceń

Autor

Lada Wojciech Autor

Forma i typ

Książki Publikacje popularnonaukowe

Temat

Kostek-Biernacki, Wacław (1884-1957) Obóz odosobnienia Bereza Kartuska Piłsudczycy Prześladowania polityczne Sanacja Więźniowie polityczni Bereza (Białoruś, obw. brzeski, rej. bereski) Polska

Gatunek

Opracowanie

Dziedzina i ujęcie

Historia

Nikt nie był bezpieczny. O dowolnej porze dnia i nocy, każdy obywatel Polski mógł zostać aresztowany i bez podania powodu pozbawiony wolności na trzy miesiące - choć w praktyce okres ten mógł być wydłużany w nieskończoność. W połowie 1934 roku powstał obóz w Berezie Kartuskiej, do którego władze kierowały według własnego uznania, bez śledztwa i wyroku, osoby uznane za potencjalne zagrożenie dla systemu. Za murami nie obowiązywało żadne prawo. Więźniowie byli torturowani fizycznie i psychicznie, zdarzały się wypadki zakopywania żywcem w odchodach, a także śmierci w wyniku pobicia pałkami. Ekstremalne ćwiczenia i wykonywane prace doprowadzały czasem do samobójstw, a już niemal zawsze do trwałej utraty zdrowia nawet najmłodszych i najsilniejszych. Samobójstwa popełniali zresztą również niektórzy policjanci, nie wytrzymujący stężenia panującej tu brutalności. "Bereza bezsprzecznie była mordownią" - przyznał ówczesny Komendant Główny Policji Państwowej, gen. Kordian Zamorski. Obóz działał przez pięć lat i z każdym rokiem reżim tylko się zaostrzał, na co największy wpływ miał nadzorujący jego funkcjonowanie Wacław Kostek-Biernacki. "W Polsce matki straszą mną dzieci" - mówił bez choćby cienia wstydu. "Chorobliwy sadysta" - ocenił go krótko Stanisław Cat-Mackiewicz, który odczuł to na własnej skórze. Podobnie jak około trzech tysięcy innych Polaków, Żydów, Ukraińców, Białorusinów i Niemców, którzy przewinęli się przez Berezę.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia dla dorosłych

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 94(438) (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca bibliografii

Bibliografia na stronach 301-303.