W ciągu ostatniego stulecia świat gwałtownie przyśpieszył. Zdobyliśmy Księżyc, wynaleźliśmy mikroskop elektronowy, laser, insulinę i szczepionkę na gruźlicę, potrafimy obsługiwać komputer, faks i ipoda, natomiast wciąż nie radzimy sobie z takimi chorobami jak depresja. Więcej nawet, częstotliwość jej występowania stale wzrasta i, jak prognozuje WHO, w 2020 roku zajmie ona 2. miejsce wśród chorób cywilizacyjnych. Co przyczynia się do jej powstania? Jaka jest jej etiologia? Dlaczego coraz częściej diagnozujemy ją u dzieci? Odpowiedzi na te i inne pytania stara się udzielić Wioletta Radziwiłłowicz, autorka książki äDepresja u dzieci i młodzieży. Analiza systemu rodzinnego u studium kliniczneö. Praca składa się z dwóch części: teoretycznej i empirycznej. W pierwszej z nich przedstawione zostały biologiczne, psychologiczne i społeczne czynniki oraz procesy rozwojowe, które odgrywają istotną rolę w pojawieniu się depresji u dzieci i młodzieży. Autorka omawia tu także konsekwencje psychospołeczne depresji oraz sposób, w jaki wpływa ona na późniejsze funkcjonowanie nastolatków w różnych interakcjach społecznych. Analizie poddaje również przyczyny częstszego występowania depresji wśród dziewcząt, uznając za nie m.in. negatywny obraz ciała, perfekcjonistyczną postawę rodzicielską, nieakceptację seksualną dziecka i dostosowanie się kobiet do kulturowego stereotypu roli płciowej, z którym w parze idzie niskie poczucie własnej wartości, podczas gdy doświadczanie przez nie szacunku chroni je przed rozwojem depresji, natomiast äniski poziom ciepła i wsparcia rodzicielskiego oraz zaburzenia komunikacji wewnątrzrodzinnej są powiązane