Wspomnienia Adama Bienia z okresu wojny, kiedy pełnił z ramienia ruchu ludowego funkcję pierwszego zastępcy delegata Jana Stanisława Jankowskiego oraz z procesu szesnastu i pobytu w więzieniu na Łubiance. Aktywny okres działalności społeczno-politycznej Adama Bienia przypadł na czas wojny i okupacji hitlerowskiej. Jako „wiciarz” włączył się na początku 1940 roku do konspiracyjnej pracy w Stronnictwie Ludowym „Roch”, gdzie powierzono mu przewodnictwo Komisji Prawnej Centrali Ruchu Ludowego, która opracowała szereg dokumentów dotyczących ustroju prawnego, politycznego, społecznego i gospodarczego przyszłej powojennej Polski, tzw. „Trzeciej Polski”. Z ramienia „Rocha” powołany został w 1943 roku przez Prezydenta Rzeczypospolitej na emigracji na stanowisko I Zastępcy Delegata Rządu RP na kraj w randze ministra. W czasie powstania warszawskiego Adam Bień, jako I Zastępca Delegata Rządu RP i członek Krajowej Rady Ministrów, był faktycznym kierownikiem władzy cywilnej. W marcu 1945 roku Adam Bień, wraz z innymi czołowymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego, został podstępnie aresztowany przez NKWD i wywieziony do Moskwy, gdzie został skazany w tzw. „procesie Szesnastu” na pięć lat więzienia. Został osadzony na Łubiance. Wrócił z moskiewskiego więzienia w sierpniu 1949 roku dzięki staraniom żony Zofii. Prezentowana książka obejmuje lata 1939-1949. Autor jak sam zastrzega nie stworzył dzieła historycznego, a opisał jedynie to czego był świadkiem, w czym uczestniczył, zawarł tu również swoje przemyślenia dotyczące tragicznego losu polaków i Polski uwikłanej „między Wschodem a Zachodem”.