Aimée Beekman, urodzona w 1933 roku w Tallinie, jest obecnie jedną z najpopularniejszych pisarek estońskich. W roku 1956 ukończyła studia w instytucie kinematografii, następnie pracowała - zgodnie ze swą specjalnością - w tallińskim studio filmowym, później zaczęła publikować powieści, opowiadania i szkice z podróży. Jej spory aktualnie dorobek literacki obejmuje sześć utworów powieściowych (m.in. "Mali ludzie", "Lustro studni", "Katarynka") nie tylko o tematyce współczesnej, lecz także sięgającej czasów przedwojennych, obrazującej życie środowiska drobnej burżuazji, jak i dotyczącej szczególnie w Estonii burzliwych lat wojny. Styl Aimée Beekman jest oszczędny, wyważony, rytm jej narracji - spokojny, niespieszny, proza ma stonowany, bez jaskrawych kontrastów koloryt. Autorka potrafi przekonywająco odtworzyć świat przeżyć wewnętrznych człowieka, jego stany duchowe, poszukiwanie miejsca na ziemi. "Dom u rozstajnych dróg" to powieść, w której jest wielu bohaterów. Akcja toczy się jesienią 1944 roku, sytuacja polityczna Estonii jest niejasna, zbliża się front, ludzie owładnięci są paniką i niepewni swoich losów. Ferma Rihva, gdzie krzyżują się drogi uciekinierów, stanowi centrum kompozycyjne, a jednocześnie jak gdyby soczewkę, w której skupiają się najrozmaitsze postawy ludzkie, poglądy, doznania osobiste. Przeżycia i odczucia młodej kobiety, głównej bohaterki powieści, jej niepokoje i nie dość wyraźnie uświadomione konflikty wewnętrzne ściśle powiązane są z tym, co się wokół niej dzieje. Potrafi ona jednak znaleźć na koniec w sobie jakąś harmonię duchową, spokój, a jej postępowanie staje się wykładnikiem wartości, które zawsze, w każdych okolicznościach, są najważniejsze.