"Napisałam tę książkę na zamówienie młodzieży, a mówiąc ściślej - razem z młodzieżą. Od niej wzięłam tematy, fragmenty listów, wypowiedzi, a nawet większość tytułów i losy ich bohaterów. (...) Starałam się do każdego cytowanego fragmentu listu dopasować opowieść, która pomogłaby w myśleniu nad problemem nurtującym mego korespondenta. Z wielu listów wybrałam te, które poruszają sprawy interesujące wszystkich pragnących znaleźć swoje miejsce w ludzkim świecie. Do tego niezbędne jest rozumienie ludzi w ich różnych losach, przeżyciach, dążeniach. (...) Nie znajdzie się drogi do ludzi i do swego wśród nich miejsca, jeśli wiedza o innych będzie uboga, wyobraźnia skąpa, a wrażliwość przytępiona przede wszystkim troską o własną osobę. "Niech mi wreszcie ktoś pomoże odnaleźć siebie!" - domaga się w liście do mnie jedna z dziewcząt. I nie tylko jedna. Wielu młodych poszukuje swego "ja". Rozpytują o drogę do siebie, zamiast pytać o drogę do ludzi, każdy bowiem z nas może się dopiero wśród nich odnaleźć. Wielu także skarży się, że nikt ich nie potrafi zrozumieć. I znowu ta sama przyczyna. Nie można żądać od innych, aby nas zrozumieli, jeśli my ich nie zrozumiemy. Droga do wzajemnego zrozumienia jest jedna i ma zawsze dwa kierunki: od ciebie do mnie i ode mnie do ciebie, od was do nas i od nas do was. (...) Pytacie mnie w listach, dlaczego niektórzy z Was pomylili kierunki i błądzą. Może dlatego, że są zbyt pewni siebie i nie pytają o drogę? Ci, którzy nie jedną, a kilka dziesiątek lat mają poza sobą, posiedli większą orientację w "terenie". Warto ich chyba czasem, dla pewności, zapytać: Którędy do ludzi?"